بررسی نقش پیشگویی‌کننده هورمون‌های گنادوتروپین جفتی انسانی، پروژسترون و استرادیول در موارد تهدید به سقط سه ماهه اول بارداری

مقدمه: هدف این مطالعه ارزش اندازه‌گیری هورمون‌های HCG، پروژسترون و استرادیول برای پیشگویی سقط‌های خود به خودی است. مواد و روش‌ها: طی مطالعه‌ای آینده‌نگر بر روی 34 زن با نشانه‌های تهدید به سقط که در هفته‌های 5 تا 12 حاملگی به سر می‌بردند مقادیر سرمی گونادوتروپین جفتی انسان (HCG) در دو نمونه به فاصله 4-2 روز، پروژسترون و استرادیول اندازه‌گیری شد. همین هورمون‌ها در یک گروه کنترل متشکل از 44 زن باردار با سن حاملگی مشابه بیماران اندازه‌گیری شد، یافته‌ها:‌ زمان دو برابر شدن HCG در موارد تهدید به سقط منجر به سقط کمتر از حاملگی‌های طبیعی و موارد تهدید به سقط ماندگار بود. به جز HCG هفته‌های 5 و 6 حاملگی، مقادیر هر سه هورمون در موارد سقط کمتر از حاملگی‌های طبیعی و موارد تهدید به سقط ماندگار با سن حاملگی مشابه بود. با این حال مقایسه زمان‌های دو برابر شدن با غلظت‌های HCG در نمونه‌های نوبت دوم هفته‌های پنجم و ششم موارد سقط با حاملگی‌های ماندگار افتراق سقط از ماندگاری حاملگی را، صرف‌نظر از مقادیر دو هورمون دیگر، امکان‌پذیر ساخت اما پس از هفته 7 حاملگی‌، اندازه‌گیری متوالی HCG به طور کلی اطلاعات چندانی را به داده‌های حاصل از اندازه‌گیری تک نوبتی آن نیفزود و موارد تهدید به سقط، منجر به سقط افت قابل توجه هورمون‌ها را به همراه داشتند در حالی که در موارد تهدید به سقط ماندگار مقادیر سه هورمون مورد بررسی، مشابه مقادیر طبیعی بود و هیچ ‌یک از حاملگی‌هایی که غلظت پروژسترون در آنها کمتر از ng/mL 10، بود به روند طبیعی خود ادامه ندادند. مقدار استرادیول بیشتر از pg/mL 200 نشان دهنده حاملگی طبیعی داخل رحمی بود. و در نتیجه حاملگی غیر طبیعی را با ویژگی 95% و حساسیت 5/87% رد می‌کرد. نتیجه‌گیری:‌ اندازه‌گیری هورمون HCG برای تأیید فعالیت تروفوبلاستی ضروری است و پیشنهاد می‌گردد هر سه هورمون با هم اندازه‌گیری شود، ضمناً پروژسترون با ارزش پیش‌بینی کننده مثبت 100% به مراتب بهترین پیش‌بینی کننده سقط بود و HCG با ارزش پیش‌بینی کننده منفی 4/98% بهترین براورد کننده حاملگی ماندگار بود، هر چند که هر دو هورمون کارایی یکسانی داشتند (4/97%) استرادیول نیز همانند HCG بیشتر، پیش‌بینی کننده حاملگی ماندگار بود تا سقط (ارزش پیش‌بینی کننده منفی 6/97 در مقابل ارزش پیش‌بینی مثبت 82%) ولی کارایی کمتری داشت (6/93). ترکیب مقادیر پایین HCG استرادیول، HCG + پروژسترون + استرادیول به ترتیب در 94، 100، ‌100% موارد با سقط همراه بودند، ‌در صورت پایین بودن مقادیر هر سه هورمون وقوع سقط اجتناب ناپذیر بود.